Inleiding
Ja waarde lezers, ik heb een wetenschappelijk tijdschrift zo ver gekregen een kritische reflectie op de pseudo-PFAS crisis peer-reviewed te publiceren.
The PFAS Conundrum-Of Logic, Science, Policy.
En we weten allemaal: als het peer-reviewed is, dan is het ‘waar’! Toch? (Ik hoop van harte dat u allen beter weet.)
Eerlijk is eerlijk: uw waarde blogger en mede-auteurs zijn hard aangepakt door de anonieme reviewers (werkelijk geen idee wie het zijn). Dat heeft de publicatie echt beter gemaakt.
Hoe het ook zij: we zijn bepaald niet terughoudend geweest in onze kritiek op de publieke en politieke PFAS-paniekaanval. Want dat is het.
De gevaren en risico’s van PFAS worden enorm opgeblazen, ook door onderzoekers. Zoals ik zo vaak zeg: angst verkoopt.
En: die angst geeft politici, bestuurders (en onderzoekers) het gereedschap om zichzelf in de kijker te spelen met hun publieke uitingen over ‘bescherming van de volksgezondheid’ door PFAS in de volle breedte te verbieden.
Als laatste: ik en mijn mede-auteurs zijn door niemand betaald. De uren werk zijn op eigen kosten. Weet u dat ook weer. Hieronder de samenvatting in het Nederlands.
Samenvatting
Het alomvattende PFAS-verbod dat door de EU is voorgesteld roept vragen op van wetenschappelijke, filosofische, regelgevende en beleidsmatige aard. Onderliggende publicatie onderzoekt het voorstel kritisch en vindt het in elk van deze thema’s tekortschieten.
De groepering van alle PFAS is gebaseerd op een methodologie die slechts losjes wetenschappelijk is onderbouwd. De wetenschappelijke gegevens over PFAS ondersteunen noch de open definitie noch de drastische beperkingen die door het plan worden voorgesteld.
Om de zwakke wetenschappelijke basis te illustreren, kijken we naar claims over immunotoxiciteit zoals te vinden in enkele veel-geciteerde epidemiologische publicaties.
We constateren dat deze claims niet goed zijn onderbouwd.
Zoals zo vaak het geval zijn geanalyseerd epidemiologisch studies methodologisch gebrekkig. Ruwe data schitteren door afwezigheid.
We analseren ook enkele dierstudies kritisch en geven commentaar op hun resultaten.
De analytische context van detecteerbaarheid, kwantificeerbaarheid, meetprecisie en reproduceerbaarheid van PFAS aanwezig in vooral complexe matrices (bijvoorbeeld voedingsmiddelen, grond, vetten) vormt een enorme uitdaging.
Experimenteel-analytische onzekerheden blijken extreem hoog te zijn.
Door de essentiële verschillen tussen gevaar en risico en tussen potentieel gevaar en gevaar te negeren, beoordelt het EU-voorstel alle PFAS-stoffen op een veronderstelde gemeenschappelijke eigenschap: persistentie.
Op deze en andere gronden, waaronder de eis van “onaanvaardbaar risico”, voldoet het voorgestelde verbod niet aan de vereisten die worden opgelegd door de REACH-verordening.
Vanuit een overheidsbeleidsperspectief lijken de kosten van het voorstel alle voordelen voor de menselijke gezondheid en het milieu te overschaduwen. We concluderen daarom dat het voorgestelde PFAS-verbod problematisch is bezien vanuit deze cruciale thema’s.