Inleiding

Het verordenen van grenzen aan stikstofdepositie, vanuit de landbouw bijvoorbeeld, is eigenlijk niets anders dan het stellen en handhaven van verkeersregels.

Deze stelling hoorde uw waarde blogger laatst verdedigd.

Dus: de afspraken om rechts van de weg te rijden, maximumsnelheden, voorrangsregels en zo verder zijn gelijkwaardig aan maximum stikstofdepositie afspraken (zoals kritische depositiewaarden - KDW).

De implicatie is natuurlijk dat omdat iedereen zich aan verkeersregels moet houden, ‘iedereen’ zich ook aan de maximum stikstofdepositie afspraken moet houden.

Er zijn bijvoorbeeld nationale emissie plafonds vastgelegd in Richtlijn (EU) 2016/2284 waarin Nederland via nationale emissiereductieverbintenissen (leuk scrablewoord) onder andere minder NOx en ammoniak moet uitstoten over een periode van meerdere jaren.

Ik zal in deze blogpost uitleggen dat de verkeersanalogie in het stikstofdiscours, hoe aantrekkelijk ook, baarlijke en gevaarlijke nonsens is.

In het kort zijn gedragsafspraken in het verkeer onvergelijkbaar met resultaten van wetenschappelijk onderzoek toegepast in beleid.

De verkeersanalogie kan alleen dán werken als onderzoeksresultaten als conventies - afspraken - worden beschouwd waarover niet kan worden gecorrespondeerd.

Onderzoeksresultaten die worden uitgevent als onbetwistbare afspraken - dat hebben we de afgelopen jaren keer op keer gezien - staan per definitie buiten de wetenschappelijke orde.

De verkeersanalogie legt het beschermingsmechanisme van de stikstof kongsi bloot teneinde de abominabele onderzoekskwaliteiten van eigen werk te verbergen.

Verkeer

Wat is verkeer? Verkeer is de verplaatsing van mensen, dieren, objecten en zo verder. Dat kan via land - (vracht)auto’s, treinen - of via het water - schepen - maar ook via de lucht - vliegtuigen.

Ik zal mij beperken tot verkeer op het land.

De Convention on Road Traffic is een internationaal verdrag dat is ontworpen om het internationale wegverkeer te vergemakkelijken en de verkeersveiligheid te vergroten door standaardverkeersregels vast te stellen tussen landen.

Ik zal de imperfecties van dit afsprakensysteem, want die zullen er ongetwijfeld zijn, buiten beschouwing laten. Kortom, we houden het simpel.

De meest basale verkeersregels die we in Nederland kennen zijn: verkeer rijdt rechts en houdt zich aan de maximum snelheden op verschillende typen wegen. Vrijwel iedereen houdt zich wel aan de eerste regel maar de tweede regel is wat ‘lastiger’.

Stikstof

Hoe anders is het gesteld met stikstofemissie- en -depositiegrenzen die gesteld worden. Op het eerste gezicht lijken die grenzen op verkeersregels maar zijn dat geenszins.

De kwintessens van beiden - emissie en depositie - ligt echter op een heel ander vlak. Stikstofdepositie wordt getoetst, althans dat is het institutionele narratief, op ‘natuurconsequenties’.

Dat gaat als volgt.

Ten eerste, stikstofdepositie wordt gemodelleerd met het beruchte mis- en desinformatieplatform AERIUS dat aantoonbaar geen enkele functionele precisie kent.

Dus, er kan met geen enkele zekerheid worden vastgesteld, laten we maar even verkeerstermen gebruiken, wie waar de ‘maximumsnelheid’ overtreed. Zoals het Adviescollege Meten en Berekenen Stikstof opmerkt: 

“Het adviescollege constateert echter dat AERIUS, voor zover dat gebruikt wordt voor vergunningverlening, in zijn huidige vorm, niet doelgeschikt is.”

Ten tweede, de KDW vormen volgens de stikstof-expertocratie de ‘snelheidsmaxima’ voor de verschillende habitats die Nederland rijk is. Maar zoals ik constateer in KDW - weg er mee?!:

“KDW, volgens Alterra-rapport 2397, “zijn vastgesteld als unieke waarden en niet in de vorm van bandbreedtes of onzekerheidsmarges” om het “(het risico op) verslechtering van habitats” te kunnen bepalen, “bijvoorbeeld in vergunningprocedures”. “Deze unieke waarden moeten gezien worden als de meest waarschijnlijke waarde gezien de huidige stand van kennis.” (p. 13)

Dit is pseudowetenschap. KDW kunnen nooit als enkelvoudige risicogetallen worden geformuleerd of zelfs maar begrepen. Wetenschappelijk onderzoek kan een dergelijke precisie nooit leveren. …”

Dát KDW worden uitgedrukt in enkelvoudige getallen, maskeert het wetenschappelijk onderzoek waarop KDW zijn gebaseerd, mét de bijbehorende onduidelijkheden, onvolkomenheden en onzekerheden."

Ten derde, stikstofdepositie, in weerwil van de krakkemikkigheid van AERIUS en een paar dozijn KDW, wordt ten onrechte beschouwd als een natuurthermostaat, zeg maar een ‘stikstofstaat’ alsof dat de enige invloedsfactor zou zijn op natuurkwaliteit:

“… meer stikstofdepositie geeft een hogere ‘stikstofstaat’ en daarmee minder natuurkwaliteit; minder stikstofdepositie geeft een lagere stikstofstaat en daarmee meer natuurkwaliteit.”

Het moge duidelijk zijn dat stikstofemissie- en -depositiegrenzen niet eens lijken op verkeersregels. Het zijn complexe expertconstructen met talloze onduidelijkheden, onvolkomenheden en onzekerheden waar niemand eenduidig op kan worden afgerekend. Maar dat gebeurt wel!

(Als het gaat over volksgezondheid en blootstelling aan chemische stoffen in de atmosfeer verdrinken we al heel snel in het moeras van de epidemiologie. Lees Luchtvervuiling en nierfalen en Dood door B12, of niet.)

Stikstofdepositie ≠ Verkeersregels

Verkeersregels zijn afspraken, conventies. Stikstofdepositie overschrijdingen zijn het product van een gesjeesd rekenmodel - AERIUS - en gefingeerd accurate normen - KDW.

De verkeersanalogie kan alleen dán werken als onderzoeksresultaten als afspraken worden beschouwd waarover niet kan worden gecorrespondeerd.

Onderzoeksresultaten die worden uitgevent als onbetwistbare afspraken staan buiten de wetenschappelijke orde.

Het gegeven dat er regelmatig verwezen wordt naar de ‘duizenden’ KDW-studies die ons ongelijk zouden aantonen laat zien dat er drogredenen - van populisme en/of autoriteit - nodig zijn om de eigen academische onkunde te verbergen.

Lees onze ‘meesterlijk’ studie over ecostatistiek (en onze (pier-revjoed) KDW-kritiek)!

Uiteindelijk legt de opgedrongen verkeersanalogie het ideologische beschermingsmechanisme van de stikstof kongsi bloot om de abominabele onderzoekskwaliteiten van eigen werk te verbergen.

Daar ligt het ‘geheim’ en het institutionele nut van de verkeersanalogie: iedereen moet van de overheid ‘rechts’ rijden op de stikstofweg. Daar kun je, zoals bij verkeersregels, geen kritiek op hebben!

Dus wel. Bij dezen!