Inleiding

Wellicht het nieuwe kabinet? Dan mogen de ecologen, verantwoordelijk voor de maatschappelijke ramp die Kritische Depositiewaarden - KDW heet, nooit meer een opdracht van ministeries krijgen.

En daarin schuilt precies enorm probleem van onoplosbaar formaat.

Ministeries, en andere bureaucratische instellingen, hebben zo hun eigen programma’s die men uitgevoerd wil zien in de samenleving, niet goedschiks dan kwaadschiks. Meestal dat laatste.

Zeer gewaardeerde collega Rotgers heeft dat recentelijk op provinciaal niveau glashelder aangetoond: Ambtenaren en natuurbureaus zetten provinciale koppen op natuurbeleid.

In mijn vorige blogpost Greenpeace, de Rechter en het Einde van de Nederlandse Landbouw(?) heb ik daar ook het nodige over gezegd.

Het nieuwe kabinet blijft dus opgescheept met ‘oude’ ministeries die niet van zins zijn hun macht op te geven voor een nieuwe politieke koers, als die er al komt.

De nationale pers helpt ’s lands bureaucratie altijd een fors handje: Stikstofnormen worden strenger, natuur is er slechter aan toe dan gedacht, zo blèrt de NOS.

Het is al heel lang bekend dat de NOS geen enkele behoefte heeft aan gebalanceerde berichtgeving met gedetailleerde analyses. Uw waarde blogger moet dat dan maar doen.

Bij dezen een vernietigende blik op het Overzicht van kritische depositiewaarden voor stikstof, toegepast op habitattypen en leefgebieden van Natura 2000.

(Oh ja: voor onderstaande analyse wordt uw waarde blogger door helemaal niemand betaald, zeker niet door één of ander ministerie. Waarvan akte.)

AERIUS

“Dit onderzoek is uitgevoerd door Wageningen Environmental Research en gesubsidieerd door het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, in het kader van het Beleidsondersteunend onderzoekthema ‘Donkergroene Landnatuur’ (projectnummer BO-43-108-033).”

Duidelijke taal. Het ministerie van LNV heeft het zoveelste onderzoek gekocht om vóór de parlementsverkiezingen uit toch nog even een stikstofpunt te scoren. De NOS zorgt voor de ‘airplay’. Maar ja: de NOS ligt ook aan de ruif van de Nederlandse Staat.

Er moet nog veel belastinggeld worden verbrast om de Nederlandse landbouw te ruïneren. Zeg ik hier teveel; ben ik vooringenomen? Ik denk het niet (met nadruk):

“De kritische depositiewaarden zijn opgenomen in het model AERIUS waarmee berekend kan worden of de actuele of toekomstige depositie van stikstof te hoog is of niet. Dit model speelt een belangrijke rol bij de vergunningverlening en wordt voortdurend verbeterd. De kritische depositiewaarden vormen ook het uitgangspunt bij de beschrijving van de effecten van stikstof op habitattypen en leefgebieden van soorten in de zogenoemde herstelstrategieën ….” (p. 7)

De waarde ecologen, samen met de opdrachtgever, doen net alsof hun neus bloedt. Het Adviescollege Meten en Berekenen Stikstof heeft nooit bestaan. Voor de zoveelste keer, leest u even mee:

“Het adviescollege constateert echter dat AERIUS, voor zover dat gebruikt wordt voor vergunningverlening, in zijn huidige vorm, niet doelgeschikt is.”

Ik hoor het de ecologen rapportschrijvers, samen met de betrokkenen van het RIVM, in koor ons toezingen: ‘we verbeteren AERIUS steeds, hoor!’ Nee, dat is kletskoek. AERIUS (OPS) is een prul van model:

“AERIUS is niet in staat met enige zinvolle precisie achtergronddepositie en toegevoegde stikstofdepositie van specifieke activiteiten te modelleren.

Ter illustratie: als AERIUS de buitentemperatuur zou modelleren zou mijn zeer algemene, correcte, schatting dat, gemiddeld, de buitentemperatuur in oktober lager is dan in augustus AERIUS verslaan in nauwkeurigheid!

Onze conclusie, op basis van de validatiestudies en de data die het RIVM zélf heeft gebruikt én langdurig verborgen heeft gehouden, blijft staan: AERIUS kan stikstofdepositie op geen enkele wijze fatsoenlijk modelleren en is op geen enkele niveau doelgeschikt.”

Op een geheel andere manier is AERIUS uiteraard wel bruikbaar: zand in de ogen strooien van niet-specialisten zoals ecologen, de media, beleidsmakers en zo verder zodat het “altijd weer slechter met de natuur gesteld is dan gedacht”.

KDW

“De KDW kan vergeleken worden met de huidige of verwachte depositie, om een beeld te krijgen van de knelpunten voor verzuring en vermesting. Voor het bepalen van het risico op verslechtering van habitats in vergunningprocedures is het essentieel dat de KDW’s zijn vastgesteld als unieke waarden, en niet in de vorm van bandbreedtes of onzekerheidsmarges. Deze unieke waarden moeten gezien worden als de waarschijnlijkste waarde bij de huidige stand van kennis. Wanneer de atmosferische depositie hoger is dan de KDW van het habitat bestaat er een risico op een significant negatief effect, waardoor het instandhoudingsdoel voor een habitat (in termen van kwaliteit en oppervlakte) niet duurzaam kan worden gerealiseerd.” (p. 13)

Tot op zekere hoogte bewonder ik de hardnekkigheid van de rapport schrijvers. Of hebben we van doen met arrogantie, kwaadaardigheid, domheid, geldzucht? Wie het weet mag het zeggen.

Laat ik nogmaals heel erg duidelijk zijn: dit ‘nieuwe’ rapport heeft niets met wetenschap te maken. Geen nieuws, zoals lezers van deze blog al lang weten. Zie mijn Ecologische partijdigheid of KDW als gevaar voor de samenleving uit notabene 2021.

Het betalende ministerie heeft weer betaald én gekregen: een ecologisch-apocalyptisch rapport met de oproep nu iets heel ingrijpends te doen! Want anders …!?

Risico’s ≠ beslissingen!

Nou, niks anders. Want: een mogelijk ongewenste uitkomst van iets betekent nadrukkelijk niet dat er moet worden besloten die uitkomst te voorkómen, koste wat kost.

Er zijn vele redenen om bepaalde risico’s, zoals de stikstofdepositie uit de landbouw, niet te reguleren zoals voorgesteld. Een paar van die redenen:

  • de maatschappelijke kosten wegen niet op tegen de beoogde (preciezer: gefantaseerde) natuurwinst;
  • beoogd beleid is niet meetbaar en/of haalbaar;
  • voedselprijzen zullen stijgen als gevolg van het stikstofbeleid;
  • beoogd beleid zal agrarische gemeenschappen ontwrichten;
  • afhankelijkheid van buitenlandse agrarische producten neemt toe;
  • toenemende buitenlandse agrarische productie resulteert in een negatieve milieubalans ;
  • …

Met andere woorden: elke beslissing heeft consequenties, en in dit geval zullen de negatieve consequenties vele malen groter zijn dan de beoogde ‘natuurwinst’. Terzijde: de negatieve consequenties van het beoogde stikstofbeleid worden niet eens overwogen!

Uiteraard kan men tegenwerpen dat bovenstaande negatieve consequenties niet zeker zijn. Dat zou zo kunnen zijn, maar we weten zeker dat het stikstofbeleid geen enkele meetbare natuurwinst zal opleveren.

Waarom weet uw waarde blogger dat? Omdat noch AERIUS noch KDW enig inzicht geven in de staat van de natuur. End of story!