Leest u even mee. Dit, onder andere, melden de natuur NGOs in het stikstofoverleg, opgetekend door de NOS (met nadruk):
“Natuurorganisaties zijn niet van plan het kabinet morgen ook maar enige ruimte te geven in het stikstofoverleg dat zij hebben, onder leiding van Johan Remkes.
… als het aan de belangrijkste natuurorganisatie op het gebied van stikstof - Mobilisation for the Environment - ligt, komen die aanpassingen er niet.
“We moeten gewoon door de zure appel heen bijten”, zegt MOB-voorzitter Johan Vollenbroek. “Het veebestand moet gewoon drastisch omlaag, een heel aantal boeren moeten stoppen en de boeren die blijven moeten op duurzaam overgaan. Een alternatief is er niet."
Ook Greenpeace, Wereld Natuur Fonds, Natuur en Milieu en Natuurmonumenten zeiden vorige week tegen Nieuwsuur dat er aan de doelen niet te schaven valt. “We komen om mee te denken over de transitie, maar we zitten niet aan tafel om water bij de wijn te doen”, zei Greenpeace-directeur Andy Palmen.”
Stoere taal van mensen die geen enkel belang hebben in dit maatschappelijke debat dan alleen het ‘welbegrepen’ eigen belang.
Anders gezegd: deze personen en organisaties vertegenwoordigen helemaal niemand, dan alleen zichzelf.
In het “We” bijvoorbeeld, waarmee de zin met de “zure appel” begint, schuilt een onversneden dedain voor de agrarische sector.
“We” heeft dan ook alleen betrekking op slachtoffers van het stikstof wanbeleid en niemand anders. Uiteraard.
Ik hoor u denken waarde lezers: de natuur NGOs vertegenwoordigen toch ‘de natuur’? Het antwoord daarop is een éénduidig NEEN.
Bij dezen de clou van mijn blogpost: het gaat de natuur NGOs alleen om macht. Zij willen de lakens blijven uitdelen. De media faciliteert hen door het stikstofdiscours te presenteren als een complot.
Daarbij hebben de NGOs de Nederlandse overheid, met de gefabuleerde stikstofcrisis, keihard nodig om hun verhaal dat ‘landbouwstikstof de natuur aantast’ te blijven opdringen aan het Nederlandse publiek.
Zonder ‘stikstof-steun’ van de overheid, daarbij geholpen door een aantal academici, hebben zij op dit terrein geen enkel bestaansrecht.
Omgekeerd zijn de natuur NGOs een handig propaganda collectief voor de overheid. De NGOs kunnen scherpe randen vijlen aan het stikstofverhaal waarmee de overheid, onder de noemer van polderen, het beleid zo hard mogelijk kan doordrukken.
Genoeg introductie. Let’s begin, shall we.
De Nederlandse overheid heeft decennialang de ‘stikstofcrisis’ ‘verkocht’ via ‘KDW-wetenschap’ en het ondoordringbare AERIUS/OPS computermodel, gerund door het RIVM.
De natuur NGOs hebben deze zogenaamde ‘noodtoestand van de natuur’ via, en met behulp van, de media breed uit kunnen dragen.
Dát kunnen de natuur NGOs alleen maar doen als het gefabuleerde stikstofnarratief door de overheid en bijbehorende instituties in de lucht wordt gehouden. Helaas.
De twee ‘stikstofspeeltjes’ - KDW en AERIUS/OPS - waarmee deze niet-gekozen organisaties de samenleving heel veel schade berokkenen, blijken generlei waarde te hebben in het afmeten van natuurkwaliteit.
Over de nonsens van Kritische DepositieWaarden - het ondermaatste model waarop het miljardenverslindende stikstofbeleid drijft - heb ik reeds gerapporteerd.
Terzijde: na publicatie van mijn blogpost over AERIUS/OPS en de publicatie van onze OPS-paper, ontving collega Rotgers binnen het uur de gevraagde data die bij de door ons gefileerde validatiestudies horen.
Er komt een dus vervolg op onze OPS-sloopkogel.
Nogmaals: dat het RIVM ten tijde van de werkzaamheden van het Adviescollege Meten en Berekenen Stikstof de validatiestudies, met data, niet hebben vrijgegeven blijft een wetenschappelijke faux pas.
Hoe dat ook zij, collega Rotgers neemt de volgende stap in onze kritische reflectie. En dat is een forse.
Zij heeft aan de hand van de Nederlandse documentatie aan de EU omtrent de Staat van Instandhouding van N2000 gebieden kunnen vaststellen dat de natuur het prima doet (met nadruk):
“Wat zeggen de Europese gebiedsinformatieformulieren over de staat van instandhouding van de Nederlandse N2000-gebieden? … Gemiddeld over de N2000-gebieden is zo’n 67 procent van het areaal aan aangewezen habitattypen in goede of zelfs uitstekende staat van instandhouding. Wordt de kust van grote watervlakten als Waddenzee en Noordzeekust ook meegeteld, dan loopt dit percentage op tot boven de 80 procent.”
Daar komt bij dat Rotgers ontdekte dat er “geen verband [blijkt] te zijn tussen de mate van overbelasting met stikstof en de staat van instandhouding. … Sturen op de KDW lijkt geen enkele garantie te bieden voor het behalen van een goede staat van instandhouding van de natuur." Bovendien (met nadruk):
“Uit de Europese data blijkt dat de staat van instandhouding in hogere mate verband houdt met de oppervlakte van een aangewezen habitattype. In veel natuurgebieden zijn minieme snippers natuur aangewezen, zoals een heischraal grasland of jeneverbesstruweel van slechts 0,1 hectare, oftewel 1000 vierkante meter. Een snipper is vaker in slechte staat van instandhouding dan een groter areaal. Hierbij geldt bovendien dat die kleine snippers volgens de Europese systematiek zelden als ‘uiterst waardevol’ of ‘waardevol’ worden geclassificeerd. Deze vallen meestal in de laagste klasse van belangrijkheid.”
Maar de NOS, onder andere, blijft reflectieloos NGO-nonsens voor het voetlicht brengen (met nadruk):
“Natuurorganisaties zijn niet blij met de uitspraken van Wopke Hoekstra, die in het AD onder meer zei dat de gestelde datum van 2030 voor de reductie van stikstofuitstoot “niet heilig” is. Actiegroepen van boeren zoals Agractie en Farmers Defence Force zien de uitspraken juist als een stap in de goede richting.
LandschappenNL, koepel van landschapsbeheerorganisaties van de provincies, vindt dat Hoekstra buigt voor terreur door te zeggen dat uitstel eventueel mogelijk is. “Wat mij betreft is dit de bijl aan de wortel van de democratie leggen”, zegt directeur Hank Bartelink.
Hij stelt dat de natuur in Nederland er slecht aan toe is. Een stikstofreductie van 50 procent is volgens hem nodig voor herstel en wat Bartelink betreft kan dat niet snel genoeg gaan. “Het is een slecht signaal van de politiek als ze nu gaan draaien. Dat wekt in ieder geval geen vertrouwen.”
Hij vindt verder dat uitstel van de coalitie-afspraken tot meer problemen leidt dan alleen de teloorgang van de natuur. Ook voor de bouw van woningen en de landbouwtransitie is het slecht, stelt hij. “Uiteindelijk, als je deze plannen voor je uit schuift, gaat het totale kostenplaatje alleen maar verder oplopen. Je zakt zo dieper weg in het moeras.””
De ‘terreur’ is uiteraard in hoofdzaak afkomstig van de natuur NGOs zelf. Het dreigen met rechtszaken dient niemand, zeker de natuur niet, behalve dat het macht vergunt aan de NGOs zelf.
Dat de boeren zich verzetten met inhoudelijke argumenten, zoals onder andere door collega Rotgers, Briggs en uw waarde blogger naar voren gebracht, blijft een blinde vlek voor menig journalist.
Dat is niet verbazingwekkend.
Er schuilt namelijk een welhaast klassieke vorm van complotdenken in het stikstofdiscours, gevoed door natuur NGOs, sommige academici, de media en delen van het politiek bestel.
Werkelijk alles in dit maatschappelijk conflict wordt gereduceerd tot een politiek-sociologische strijd om de macht.
De boeren zijn de bad guys die met ‘veel geld en macht’, uiteraard, erop uit zijn ‘de natuur’ te verwoesten. De natuur NGOs zijn de good guys die de underdog natuur in bescherming willen nemen.
De reden voor dit armzalige stikstof-complotdenken is simpel.
Omdat de technische kant van de zaak te moeilijk is voor vrijwel iedereen, academici incluis, denkt men dit discours te kunnen versimpelen tot wij/zij verhoudingen, waarin geld en macht de hoofdrolspelers wel moeten zijn.
Ook sommige academici bezondigen zich aan complotdenken; zie een recent Trouw artikel van Olff en de Vries. Zij verbergen zich daarbij achter de notie van ‘twijfelzaaien’ (door ons) versus de eigen expertise. Een inhoudsloze én ironische exercitie.
Immers: methodische twijfel is de essentie van wetenschapsbeoefening. Beroep op expertise is niets anders dan een uiting van de sciëntistische drogreden.
Recentelijk illustreert de Volkskrant, in De slappe knieën van Hoekstra in het stikstofdossier, op een adembenemende wijze het infantiele complotdenken (met nadruk):
“‘Natuurlijk kun je op veel plekken vóór 2030 de stikstofdoelen al halen, maar als het elders langer duurt, moeten we die tijd nemen.’
Het is de zoveelste uiting die duidelijk maakt dat het kabinet zijn onderhandelingspositie ten opzichte van de boeren in hoge mate aan het verzwakken is. Eerder al noemde premier Mark Rutte tijdens een werkbezoek het kaartje waarmee de impact van het beoogde kabinetsbeleid werd gevisualiseerd ‘ruk’. Ook zei hij na de aanstelling van Remkes als ‘onafhankelijk gespreksleider’ tussen boeren en kabinet, dat er ‘geen taboes’ zouden zijn. Die woorden gebruikte Remkes zelf ook, in weerwil van zijn eigen dwingende advies van twee jaar eerder. Het wekt alles bij elkaar de indruk dat intimiderend actievoeren loont. …
Dat het CDA de electorale adem van nieuwkomer BBB bij de komende verkiezingen voor Provinciale Staten in de nek voelt, is ongetwijfeld een achterliggende reden voor de uitspraken van Hoekstra. Hij koestert verwachtingen van uitstel en toezeggingen, maar de rechter zal daar opnieuw korte metten mee maken.”
Omdát de meesten de inhoud van het stikstofdiscours niet kennen, en dat geldt ook voor sommige stikstof experts, ontgaat het vrijwel iedereen dat het RIVM-model AERIUS/OPS juridisch nog wel eens zou kunnen sneuvelen.
Waarom?
Het oude RIVM-model kan niet eens bij benadering leveren wat getalsmatig, in kleurrijke en daarom bedrieglijke plaatjes, wordt gesuggereerd.
Nogmaals: zie voor veel meer details deze blogpost en dit artikel.
De hoogste tijd dus om, tout court, afscheid te nemen van het stikstof-complotdenken en de inhoud van dit discours weer echt serieus te nemen.
Wat dát vraagt is aandachtige studie én begrip. Tja ….