Update (van 19 augustus 2020) - COVID-19 Mortality Risk Correlates Inversely with Vitamin D3 Status. Een nieuwe paper waarin de relatie wordt gelegd tussen dit hormoon (ja, het is een hormoon) en de ernst van infectieziekten. Wat blijkt:
“The datasets provide strong evidence that low D3 is a predictor rather than just a side effect of the infection. Despite ongoing vaccinations, we recommend raising serum 25(OH)D levels to above 50 ng/mL to prevent or mitigate new outbreaks due to escape mutations or decreasing antibody activity.”
De drie onafhankelijke auteurs maken in dit goed leesbare paper duidelijk dat gebrek aan vitamine D geen gevólg is van ernstige infecties maar juist de ernst vergroot.
De angst voor teveel vitamine D is gelegen in het feit dat calcium zich dan zou kunnen afzetten in de bloedvaten en de nieren. Deze angst is volgens de auteurs ongegrond:
“Additionally, many recommendations for vitamin D3 supplementation are in the range of 5 to 20 μg per day (200 to 800 international units), which is much too low to guarantee the optimal blood level of 40–60 ng/mL. One reason for these incorrect recommendations turned out to be calculation error. Another reason for the error is because vitamin D3 treatment to cure osteomalacia was commonly combined with high doses of calcium to support bone calcification. When examining for the side effects of overdoses of such combination products, it turned out that there is a high risk of calcium deposits in blood vessels, especially in the kidney. Today, it is clear that such combination preparations are nonsensical because vitamin D3 stimulates calcium uptake in the intestine itself. Without calcium supplementation, even very high vitamin D3 supplementation does not cause vascular calcification, especially if another important finding is included. Even when calcium blood levels are high, the culprit for undesirable vascular calcification is not vitamin D but insufficient blood levels of vitamin K2. Thus, daily vitamin D3 supplementation in the range of 4000 to 10,000 units (100 to 250 μg) needed to generate an optimal vitamin D3 blood level in the range of 40–60 ng/mL has been shown to be completely safe when combined with approximately 200 μg/mL vitamin K2.”
Opvallend is dat deze paper niet voortkomt uit de universitaire en/of farmaceutische instituties. De reden lijkt mij voor de hand liggen: vitamine D is geen ‘moneymaker’.
Dat ontslaat de overheden niet om vitamine D suppletie te adviseren aan iedereen. Het is een goedkope methode om mogelijk de ernst van de onvermijdelijke COVID-19 infecties te verzachten.
Een dergelijk advies staat ook los van de oeverloze en veelal slecht geïnformeerde discussies over wel of niet ‘vaccineren’ met gentherapeutica en de ‘blamegame’ die wordt gespeeld door overheden richting ‘ongevaccineerden’.
Gelukkig zijn sommige onderzoekers zich bewust van hun verantwoordelijkheid, zoals Günter Kampf laat zien in zijn Lancet-paper COVID-19: stigmatising the unvaccinated is not justified:
“It is therefore wrong and dangerous to speak of a pandemic of the unvaccinated. Historically, both the USA and Germany have engendered negative experiences by stigmatising parts of the population for their skin colour or religion. I call on high-level officials and scientists to stop the inappropriate stigmatisation of unvaccinated people, who include our patients, colleagues, and other fellow citizens, and to put extra effort into bringing society together.”
“Where is the rescue?
It didn’t show.
Where is the bottom?
I wouldn’t know.
I missed you so.”
(Hum - Desert Rambler)
Wat adviseert de landelijke overheid ons eigenlijk ten aanzien van COVID-19? Nou, dit, samengevat in een eenvoudig pictogram:
En dat is het dan! Was je handen, houdt afstand, werk thuis, vermijd drukke plaatsen. En als je klachten hebt, thuisblijven en je laten testen.
In feite is dit buitengewoon verontrustend advies. Waarom?
Dit, primair negatieve, advies impliceert namelijk dat je als mens weerloos bent tegen het virus. Het enige dat je kunt doen is proberen het micro-organisme te ontlopen, natuurlijk volgens de overheidsregels.
Maar dat niet alleen. Wij zijn blijkbaar niet meer dan bewegende ‘biochemisch vaten’ waarin mogelijk een virus aanwezig is dat wellicht gevaarlijk is voor onszelf en anderen.
Een benauwend gedachtegoed.
Want: wij zijn helemaal niet slechts passieve dragers van infectueuze organismen; we zijn bezielde individuen die zich ook nog eens actief teweer (kunnen) stellen tegen virussen.
Er valt wel degelijk het nodige te ondernemen tegen (virale) infecties. (Dat het geen ‘killervirus’ is, wordt ook steeds duidelijker.)
Erfelijkheid speelt ongetwijfeld een rol in het ziekteproces, zoals in dit interessant artikel wordt besproken. Er valt nog heel veel te leren op dit vlak.
En geen misverstand: iedereen kan geïnfecteerd raken en ziek worden. Maar, de kans daarop is zeer klein en de uitkomst van de infectie is geen grabbelton.
(Over N-acetylcysteïne (NAC), een goedkoop en overal verkrijgbaar supplement, heb ik al eerder geschreven. Lees dit nog maar eens.)
Wat moeten we doen om ons optimaal te weer te stellen?
Dan moeten we het in ieder geval over voeding hebben. Zoals ik eerder opmerkte, we krijgen enorm veel (noodzakelijke) chemie binnen via onze dagelijkse prak.
Een belangrijk onderdeel van die natuurlijke chemie betreft micronutriënten. De bekende vitaminen en mineralen.
Eén ding is duidelijk: micronutriënten moeten worden geconsumeerd anders lijdt onze gezondheid gebrek, met alle gevolgen van dien, ook bij infectieziekten.
En dan zijn we meteen aanbeland in een mijnenveld. Vooral die van: hoeveel moeten we binnenkrijgen van welke micronutriënten, hoe dan en waarom zó of zóveel?
Meteen op dit punt speelt de Europese Commissie een ondermijnend paternalistisch-problematische rol door op te merken in de Richtlijn 2002/46/EG betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake voedingssupplementen:
(3) “Een adequate en gevarieerde voeding zou onder normale omstandigheden alle nutriënten moeten leveren die voor een normale ontwikkeling en het behoud van een goede gezondheid nodig zijn, in de hoeveelheden die op grond van algemeen aanvaarde wetenschappelijke gegevens zijn vastgesteld en worden aanbevolen. Uit onderzoek is echter gebleken dat deze ideale situatie niet voor alle nutriënten en voor alle bevolkingsgroepen in de Gemeenschap voorhanden is.”
De Brusselse druïden gaan ervan uit dat een gezonde en gevarieerde voeding behoort te garanderen dat alle voedingsstoffen, waaronder micronutriënten, in voldoende mate worden geconsumeerd.
Om die reden hoeven voedingssupplementen en verrijkte voeding alleen te worden beoordeeld op hun veiligheid wat betreft gevaar bij overdosering, zo is de gedachte.
Juist ja. ‘Adequate en gevarieerde voeding’ (wat is dat?) levert, onder ‘normale omstandigheden (wat zijn dat?) alles wat we nodig hebben om gezond te zijn en te blijven!
Of nee, toch niet. De ‘ideale situatie’ (wat is dat?) is nog niet bereikt.
Dit rommeltje aan neergepende gedachten heb ik al meer dan tien jaar geleden als volgt bekritiseerd (nadruk toegevoegd):
“The EC’s opinion also assumes some kind of natural (or traditional) ‘true background value’ optimised for healthy living in an otherwise undefined ideal diet that encompasses ideal quantities of ‘all necessary nutrients’ in bio-available qualities. However, it is unlikely that such a ‘true background value’ actually exists. Conversely, the phraseology of (3; hierboven) implies that even this adequate and varied diet could well be an insufficient source of all necessary nutrients. The question then is whether this European diet is or is not a sufficient source of all necessary nutrients. The relevance of this is clear, as the opinion expressed in (3; hierboven) implies that fortified foods and/or food supplements are superfluous against the background of this ‘EU-diet’.”
De EC raakt verzeild, en dat doet zij wel vaker, in de imaginaire romantische wereld van heerlijke natuurlijke maaltijden (liefst biologisch en vegetarisch) waarvan de Europeaan (wie is dat?) goed en gevarieerd eet, en dus gezond blijft.
Zucht. Wat een flauwekul.
Áls landelijk of internationaal bestuur al bezorgd is over de gezondheid van burgers, en daar twijfel ik steeds meer aan, waarom geldt die bezorgdheid dan uitsluitend over een eventuele ‘overdosering’ met micronutriënten?
Daar is wel een reden voor te geven: het sterke anti-industriële perspectief dat vanuit de Europese burelen al jaren wordt gedebiteerd, zoals ik onder andere bespreek in 1.
Waar überhaupt niet over wordt gesproken is in hoeverre een ‘adequate inname’ wordt beïnvloed door andere factoren dan eten en drinken zelf: ziekte bijvoorbeeld, of beperkte opname in maag en darmen vanwege een afwijking. Ik noem maar twee voorbeelden.
En: te lage opname van micronutriënten is bepaald ongezond, zeker op (middellange) termijn! Desondanks ontbreekt positief en helder (voedings)advies in deze pandemische tijden.
Laten we eens kijken naar mijn oude dissertatie onderzoekswerk: vitamine D, the sunshine vitamin, eigenlijk een hormoon.
Het wordt aangemaakt in de huid onder invloed van zonlicht (UV-straling) én we krijgen het binnen via onze voeding. Heel bijzonder eigenlijk; het geeft het belang aan van dit hormoon.
Er is geen enkel andere voedingsstof die twee blootstellingsroutes heeft.
Wat schets mijn verbazing dus **niet **(nadruk toegevoegd):
“In most European countries, there seems to be a shortfall in achieving current vitamin D recommendations. An exception is Finland, where dietary survey data indicate that recent national policies that include fortification and supplementation, coupled with a high habitual intake of oil-rich fish, have resulted in an increase in vitamin D intakes, but this may not be a suitable strategy for all European populations.”
Wacht even: in Europa is onze vitamine D-status onvoldoende (zie deze ook)?!
Behalve Finland dan, want supplementen, voedsel fortificatie en visconsumptie? Maar die strategie is misschien niet toepasbaar op andere Europese bevolkingsgroepen?
Wat is er zo ingewikkeld aan voedingssupplementen en voedsel fortificatie? (Oh ja, niet echt nodig volgens de EC, onder ideale omstandigheden natuurlijk.)
Het eten van vis (heerlijk!) lijkt me helemaal geen straf, toch?
Zoals ik eerder opmerkte, vitamine D wordt steeds meer in verband gebracht met de ‘gezondheid’ van ons immuunsysteem.
Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over vitamine D als medicijn tegen bepaalde infecties.
Het gaat wel over de structurele aanwezigheid van vitamine D in ons lichaam (d.w.z. de actieve vorm door onszelf gemaakt uit vitamine D, namelijk 1,25 OH-D3) en de gezondheidseffecten daarvan op de lange termijn.
Advies: we kunnen wel wat meer vitamine D gebruiken (zie bijvoorbeeld 1, 2, 3, 4; en een dagelijkse inname van zo’n 1000-2000 IU (25-50 µg) per dag is veilig).
Zijn er nog meer voedseladviezen te geven waarover de nationale en internationale overheden zich niet om bekommeren? Zeker! Maar zoals deze cartoon het zo mooi verbeeldt:
Vooruit, ik geef nog één advies, maar nu van een ander soort; geestelijk voedsel. Advies dat eigenlijk nooit wordt gegeven:
Wees niet bang!
Lock-downs, besmettingsaantallen, IC-bezettingen, persconferenties, 1.5 m beperkingen leiden uiteindelijk maar tot één ding: angst. Angst ondermijnt, letterlijk, de geestelijke en lichamelijk gezondheid.
Angst is niet gratis en het verlamt; het eist fundamentele vrijheden van ons allen; hoe groter de (gevoede) angst hoe makkelijker we die vrijheden opgeven.
Laten we beginnen met de angst achter ons te laten en leren zorg voor elkaar te dragen.