Bij deze een update van het Lancet verhaal over hydroxychloroquine. Het heeft nu slapstickachtige trekken gekregen. De Lancet heeft een Expression of Concern geplaatst bij dit artikel omdat er vele haken en ogen zijn geconstateerd, zoals ik gister meldde in de vorige blogpost:
“Serious scientific questions” dus. Maar een retractie heeft nog niet plaatsgevonden. Het zou mij niet verbazen als dat binnenkort gebeurt.
The Guardian heeft namelijk het bedrijf dat de data voor het onderzoek heeft aangeleverd - Surgisphere - onder de loep genomen. En dat leest als een whodunnit. De kern van het Guardian-verhaal is verrassend simpel (nadruk toegevoegd):
“Peter Ellis, the chief data scientist of Nous Group, an international management consultancy that does data integration projects for government departments, expressed concern that Surgisphere database was “almost certainly a scam”. …
None of the information from [Surgisphere chief executive] Desai’s database has yet been made public, including the names of any of the hospitals, despite the Lancet being among the many signatories to a statement on data-sharing for Covid-19 studies. The Lancet study is now disputed by 120 doctors. …”
Het woord ‘scam’ is gevallen. Het lijkt er dus op dat het hele Lancet verhaal de prullenbak in kan omdat het (wellicht gedeeltelijk) gefabriceerd is. Een Diederik Stapeltje dus, althans daar heeft het alle schijn van.
Vraag is waarom? The Guardian gaat er niet op in. Een mogelijke driver voor een dergelijke studie zou het anti-Trump sentiment in de wereld kunnen zijn. De Lancet is niet vies van politiek correcte primeurs. Zoals mijn zoon opmerkte:
“De media besteden echter weinig tijd aan kritische reflectie: hydroxychloroquine is gevaarlijk want dat staat in The Lancet. Ze lijken te zijn vergeten dat The Lancet 12 jaar lang het artikel van Andrew Wakefield (de vader van de anti-vaccinatie beweging) online heeft laten staan.”
De Trump-connectie lijkt mij vergezocht, hoewel The Guardian Trump wel noemt in verband met zijn enthousiasme voor hydroxychloroquine.
Wat ik interessanter vind ten aanzien van dit Lancet-debakel is het feit dat we nooit zomaar wetenschappelijke studies voor zoete koek moeten slikken.
Inpasbaarheid van wetenschappelijk onderzoek in het gewenste narratief, het gekoesterde wereldbeeld is een gevaarlijke strategie. Erger: autoriteit toekennen aan belangrijke tijdschriften of auteurs is een ‘doodzonde’. Maar dit is waarschijnlijk een paar bruggen te ver voor de ‘ecologisch angstigen’.
De inhoud behoort altijd centraal te staan, en als die inhoud rammelt, moet er alarm worden geslagen, zoals de briefschrijvers hebben gedaan. En de Nederlandse pers? Ik hoor alleen maar krekels.