Collega Bergkamp heeft een interview in de Telegraaf (10-01-2020)-Jurist fileert ’Messiaswaan’ opperrechters Hoge Raad in Urgenda-zaak. Er valt veel te citeren uit dit artikel maar dat zal ik niet doen; het is verplichte kost en sluit nauw aan bij de vorige blogpost. Hij valt meteen met de deur in huis:

“Bergkamp ziet bij de opperrechters sporen van ’Messiaswaan’ – het idee dat zij de wereld kunnen redden. Met die politisering van het recht vallen de raadsheren volledig uit hun rol. Het gevolg: „Elke politieke partij wil straks invloed op benoemingen in dit rechtscollege.”"

En Bergkamp merkt op dat:

“De uitspraak gooit olie op het vuur dat de klimaatbeweging heeft aangestoken. Door de horizontale werking van het ’recht op een veilig klimaat’ zullen ook private partijen voor hun bijdrage kunnen worden aangesproken. Dat opent een blik wormen. Het zet de sluisdeuren open voor allerhande schadeclaims en verbodsacties, die de economie kunnen platleggen. Maar dat is precies wat klimaatactivisten wensen.”

Het laatste punt in bovenstaand citaat heb ik benoemd in een eerdere blogpost over het Klimaatplan. De wens van een kleine groep activistische Nederlandsers om een totale maatschappelijke transitie af te dwingen is voor:

“… een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking … financieel moeilijk … [op te brengen]. En dat is, meen ik, precies de bedoeling. Energiegebruik moet ongemakkelijk, en uiteindelijk, welhaast onbruikbaar duur worden voor de Nederlandse bevolking en het Nederlandse bedrijfsleven.

Dit past in het utopisch perspectief van het huidige landsbestuur: individuele burgers kunnen niet het beslissingsrecht behouden om te leven zoals zijzelf willen, zeker niet als het gaat om energiegebruik, de basis voor de huidige samenleving en haar welvaart. De kernwaarde die dus gecreëerd is -het behoud van een stabiel klimaat door CO2-reductie- maakt al het andere in de samenleving -onderwijs, zorg, vervoer, werk, wonen, en zo verder- daaraan ondergeschikt. …”

De Hoge Raad heeft, nadat ik dit geschreven had, de grootschalige en desastreuze wensen van een kleine groep utopisten gehonoreerd. De olie is van hoger hand op het vuur gegooid en we kunnen een langdurig maatschappelijk conflict hierover tegemoet zien. Helaas.

Immers: hoe moeten kosten en baten van klimaatoverheidsuitgaven gewogen worden in het licht van gestelde doelen, als die doelen niet zijn vast te stellen. En dan zijn er nog talloze andere doelen van de overheid -onderwijs, gezondheidszorg, defensie, immigratie, landbouw, en zo verder- die zullen moeten concurreren met het nu allesoverheersende klimaatbeleid met de bijbehorende torenhoge kosten.

Desalniettemin achten de leden van de Hoge Raad, zoals Bergkamp opmerkt, zichzelf de ‘redders van de samenleving’. Niet dat ze daar zelf iets voor hoeven te doen. Dat moeten anderen op zich nemen, te weten alle burgers -de derden- van Nederland. Maar degenen die het betreft is niets gevraagd en zijn niet geconsulteerd.

Het heeft er alle schijn van dat het vonnis niet veel meer is dan juridisch ‘virtue signalling’.

Ricky Gervais voelt de tijdgeest, die de Hoge Raad lijkt te hebben meegesleept, feilloos aan toen hij bij de recente uitreiking van de Golden Globes de elite van samenleving -in dit geval acteurs, regisseurs, filmproducenten enzovoort- genadeloos fileerde (nadruk toegevoegd):

“So if you do win an award tonight, don’t use it as a platform to make a political speech. You’re in no position to lecture the public about anything. You know nothing about the real world. ….”

Net zoals de filmelite, geven de leden van de Hoge Raad blijk van een gebrek aan kennis en begrip als het gaat over de wetenschappelijke en maatschappelijke kanten van het klimaatvraagstuk. En: de ‘real world’ lijkt ook aan de Hoge Raad voorbij te gaan.

Nog een laatste citaat:

“De klimaatbeweging heeft zware psychologische druk op hen uitgeoefend. Ze zouden de laatste hoop zijn voor de mensheid. Dan bestaat het gevaar dat een rechter dat gelooft en zich overgeeft aan die Messiaswaan. Toen bleek dat de Hoge Raad zijn arrest ook in het Engels ging uitspreken, viel het kwartje: deze moedige rechters van de Nederlandse Hoge Raad gaan de mensheid van de klimaatcrisis verlossen. En ze roepen de rest van de wereld op om te volgen.”

Messiaaswaan. Een interessante notie. Echter de Messias, zoals die tot ons komt in de Evangeliën, deed allesbehalve aan ‘virtue signalling’, en had zeker geen ‘redderssyndroom’. Dat hebben de christenen in de eerste eeuw en in de eeuwen daarna goed begrepen.

De handen moeten uit de mouwen. Letterlijk. Lees Matteüs 25 er maar eens op na:

“U mag het Koninkrijk binnengaan, dat van het begin van de wereld af voor u bestemd is. Want Ik had honger en u hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst en u hebt Mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling en u hebt Mij in uw huis uitgenodigd. Ik had niets om aan te trekken en u hebt Mij kleren gegeven. Ik was ziek en u hebt Mij opgezocht. Ik zat in de gevangenis en u bent bij Mij geweest.”

Het laatste woord is nog lang niet gezegd over deze treurige jurisprudentie …