De vorige blog was even doorbijten. Ik weet het. Niet alles is eenvoudig in het leven. Maar, het belang om te doorzien waar we dagelijks mee worden lastiggevallen is niet te onderschatten. Dus voordat je verder leest, vooral even het tweede deel van de vorige blog rustig doorlezen. En dan dringt de vraag zich op: wanneer worden we verlost van bevolkingsonderzoek (epidemiologie)? Althans de moderne variant daarvan. De nuttige variant gaat over infectieziekten en hoe die zich verspreiden (corona virus infecties bijvoorbeeld)....

‘Grotere kans op sterfte door teveel vitamine B12’, kopte het AD van 21 januari 2020. We hebben weer een angstwinnaar. Wat is er aan de hand? Dit meldde het UMCG (Groningen) over het nieuwe onderzoek dat net is gepubliceerd: “De onderzoekers analyseerden de data van 5.571 deelnemers van de Groningse cohortstudie PREVEND. Hieruit blijkt dat mensen met een hogere B12-waarde in het bloed een grotere kans hebben om te sterven....

Jawel. De Doomsday klok staat op 100 seconden voor middernacht. De rillingen lopen over de rug. De angst slaat om het hart. ‘We’re doomed.’ Geloven we dat echt? Allereerst, dit zegt de Bulletin of the Atomic Scientists: “WASHINGTON, D.C. – January 23, 2020 – The iconic Doomsday Clock symbolizing the gravest perils facing humankind is now closer to midnight than at any point since its creation in 1947. To underscore the need for action, the time on the Doomsday Clock is now being expressed in seconds, rather than minutes: Today, the Bulletin of the Atomic Scientists’ Science and Security Board in consultation with the Bulletin’s Board of Sponsors, which includes 13 Nobel Laureates, moved the Doomsday Clock from two minutes to midnight to 100 seconds to midnight....

In de laatste blogpost van de serie Waarom zijn we bang, kwamen een aantal zaken voorbij waarvan ik één thema nader wil onderzoeken: de overschatting van de eigen verantwoordelijkheid. En nee, ik probeer hier niet ergens onderuit te komen. Hoe kom ik hierop? Ik ga even terug naar een opmerking van [Thomas Nagel]( “Nagel, T. 1986. The View from Nowhere. Oxford University Press, Oxford, p. 4."): “… for objectivity is both underrated and overrated, sometimes by the same persons....

We gaan verder met voorzorg. De Urgenda-uitspraak van de Hoge Raad geeft genoeg aanleiding daartoe, lijkt me. Zoals ik constateerde in de vorige blogpost in deze serie: voorzorg is gericht tegen díe gevaren waarvan we weinig weten in termen van kansen, omvang en effecten. Daarnaast hebben voorzorg-gevaren meestal een (zeer) lange aanlooptijd. Het duurt dus wel even voordat ze opduiken in onze wereld. De grote vraag: hoe weten we welke gevaren een ‘voorzorgbehandeling’ verdienen/nodig hebben ter bescherming van onze samenleving en alles wat daar bij hoort?...

Last week, I was in the cinema with 2 solid friends, being immersed in the film 1917, IMAX-style. It is not difficult to be lyrical about Sam Mendes' film about two WWI soldiers desperately trying to relay a life-or-death message across no-man’s land to their fellow-soldiers. I will not spoil any of this film, sort of. It needs to be seen in the cinema, as it is one of the very few WWI films that actually works, including all the gruesomeness that this war brought forth....

Collega Bergkamp heeft een interview in de Telegraaf (10-01-2020)-Jurist fileert ’Messiaswaan’ opperrechters Hoge Raad in Urgenda-zaak. Er valt veel te citeren uit dit artikel maar dat zal ik niet doen; het is verplichte kost en sluit nauw aan bij de vorige blogpost. Hij valt meteen met de deur in huis: “Bergkamp ziet bij de opperrechters sporen van ’Messiaswaan’ – het idee dat zij de wereld kunnen redden. Met die politisering van het recht vallen de raadsheren volledig uit hun rol....