Dit hoor ik vaker: je kunt wel kritiek hebben op van alles en nog wat, maar hoe moet het dan wel? Welke oplossingen stel jij (ondergetekende dus) voor? Leuke vragen. Zeker! Maar vele adders schuilen onder het groene gazon. Zonder meteen specifieke onderwerpen bij de kop te pakken, is de eerste klap een daalder waard: waar hebben we het precies over? Dat is een kennistheoretische (epistemische) vraag, geen retorische. Een vraag dus die op zoek is naar kennis en niet een mening of een gedachte of een gevoel....

Okay. Deze titel pakt de aandacht wel (denk ik). Hoezo is gezondheid niet alles? Het is toch het belangrijkste wat een mens kan hebben? Zeker in deze pandemische tijden! In het rapport Burgers en Gezondheid Themarapport Volksgezondheid Toekomst Verkenning 2014 staat het zo (nadruk toegevoegd): “Keer op keer blijkt uit onderzoek dat Nederlanders gezondheid het allerbelangrijkste in het leven vinden …. Dat is misschien niet vreemd nu uit nieuw onderzoek blijkt dat mensen veel verschillende levensdomeinen onder het begrip gezondheid scharen …....

Vaccins voor virale infecties. We hebben er een paar. Vooruit, laat ik de virale vaccins (met link) eens op een rijtje zetten (ja, van de WHO site; opsommen kan men soms prima): Dengue; Hepatitis A; Hepatitis B; Hepatitis E; Human papillomavirus (HPV); Influenza; Japanese encephalitis; Measles; Mumps; Poliomyelitis; Rabies; Rotavirus; Rubella; Tick-borne encephalitis; Varicella; Yellow Fever. Zoals ik eerder aangaf, vaccins hebben heel veel mensen heel veel goeds gebracht....

Het antwoord op de vraag lijkt voor de hand te liggen. Wij allemaal! Samen tegen corona. Natuurlijk. Het prijskaartje zal niet mis zijn. Maar een columnist van De Volkskrant heeft een betere oplossing. Rutte kiest ervoor om grote delen van de Nederlandse bevolking te verarmen is de ronkende kop van de tekst van Heleen Mees die op 6 mei verscheen in genoemde landelijke krant. Wat is haar punt precies?: “Uit een peiling van het actualiteitenprogramma EenVandaag blijkt dat zeven op de tien Nederlanders vreest dat de ‘gewone man’ zal opdraaien voor de kosten van de coronacrisis....

Wat is waarheid (nog) waard? Kunnen we zaken achterhalen en met zekerheid constateren dat we ‘de waarheid’ over iets hebben vastgesteld? Een belangwekkende vraag. En dat in een tijd van internet en de schier eindeloze websites met spannende verhalen die ‘nog niemand weet’ of ‘lees voordat het verwijderd wordt’, enzovoort …. Whatever. Een ‘simpel’ voorbeeld. Waar komt het virus SARS-CoV-2 vandaan? Veel verhalen doen de ronde, en de waarheid achterhalen lijkt welhaast onmogelijk....

Deze tijd brengt veel zaken aan het licht die meestal verborgen blijven, of zijn geen onderwerpen van gesprek omdat we het er liever niet over willen hebben. In de vorige blogpost neem ik het streven naar waarheid, objectiviteit en recht, zoals Jacques Monod ons voorhoudt, onder de loep. Ik constateer dat deze drie nobele zaken uiteindelijk geen plaats kunnen hebben in een wereld die slechts in dienst zou staan van het zo lang mogelijk gezond in leven blijven en het produceren van nageslacht om ons DNA veilig te stellen....

Vreemde titel. Lijkt niet te kloppen. Het impliceert ogenblikkelijk dat er zoiets bestaat als objectieve moraliteit die ‘boven de partijen staat’. Verwarrend en dus moeten we op zoek naar een antwoord. En dat leidt tot interessante vervolgvragen die terugverwijzen naar zin en onzin van wetenschappelijk advies. Dat komt later aan bod. Dus geduld wordt beloond. Maar laat ik beginnen met een persoon van (zeer) groot formaat. Een WOII verzetsheld, biochemicus, Nobelprijswinnaar (1965), en vriend van Albert Camus: Jacques Monod....