Mijn ouders worden oud. En ouderdom komt met gebreken, zoals het spreekwoord zegt. Ik kijk met bewondering naar beiden zoals ze zich door de moeilijkheden van het ouder worden heenslaan. Met ouderdom komen ook de verhalen van vroeger steeds meer los. Het heden vervaagt, het verleden dringt zich steeds sterker op. Dat brengt mij bij een verhaal dat mijn vader vaak vertelt. Een herinnering die steeds meer een herbeleving wordt; een trauma wellicht....

Welnu, zaken gaan heel soms heel snel in de wetenschappelijke wereld. De retractie van Hydroxychloroquine or chloroquine with or without a macrolide for treatment of COVID-19: a multinational registry analysis is een feit: De data waarop de studie zou zijn gebaseerd zijn niet vrijgegeven door het bedrijf Surgisphere die daar voor verantwoordelijk is. Als data niet in het openbaar worden gebracht in een wetenschappelijk discours weet je vaak genoeg. Voor de goede orde, de drie hoofdauteurs hebben het artikel teruggetrokken, niet de Lancet....

Bij deze een update van het Lancet verhaal over hydroxychloroquine. Het heeft nu slapstickachtige trekken gekregen. De Lancet heeft een Expression of Concern geplaatst bij dit artikel omdat er vele haken en ogen zijn geconstateerd, zoals ik gister meldde in de vorige blogpost: “Serious scientific questions” dus. Maar een retractie heeft nog niet plaatsgevonden. Het zou mij niet verbazen als dat binnenkort gebeurt. The Guardian heeft namelijk het bedrijf dat de data voor het onderzoek heeft aangeleverd - Surgisphere - onder de loep genomen....

Groepsdenken. In de vorige blogpost schrijf ik daar iets over. Het niet meer willen leren kennen van personen; individuen beschouwen als niets meer dan representanten van een bepaalde groep die niet de jouwe is in denken en doen. Tribalisme wellicht, zoals een lezer opmerkte. In mijn blogpost De ‘paniek’ van een Christen politicus reflecteer ik op het boek van Roel Kuiper De wereld liefhebben. Over ecologische paniek en politieke ethiek. De lezing van zijn hand - Ecologische ommekeer - is hetzelfde laken een pak....

‘Niet iedereen is viroloog. Dat hoeft ook niet.’ Een artikel in Elsevier Weekblad van 26 mei 2020. Geerten Waling vaart uit tegen het hokjesdenken: “… schampere opmerkingen klinken telkens als media ruimte geeft aan meningen over de corona crisis van mensen die niet deskundig heten te zijn in de virologie of andere relevante wetenschappen. Het mag scherpzinnig klinken, maar in een democratie zijn zulke sarcastische sneren niet minder dan een gotspe....

Dit hoor ik vaker: je kunt wel kritiek hebben op van alles en nog wat, maar hoe moet het dan wel? Welke oplossingen stel jij (ondergetekende dus) voor? Leuke vragen. Zeker! Maar vele adders schuilen onder het groene gazon. Zonder meteen specifieke onderwerpen bij de kop te pakken, is de eerste klap een daalder waard: waar hebben we het precies over? Dat is een kennistheoretische (epistemische) vraag, geen retorische. Een vraag dus die op zoek is naar kennis en niet een mening of een gedachte of een gevoel....

Okay. Deze titel pakt de aandacht wel (denk ik). Hoezo is gezondheid niet alles? Het is toch het belangrijkste wat een mens kan hebben? Zeker in deze pandemische tijden! In het rapport Burgers en Gezondheid Themarapport Volksgezondheid Toekomst Verkenning 2014 staat het zo (nadruk toegevoegd): “Keer op keer blijkt uit onderzoek dat Nederlanders gezondheid het allerbelangrijkste in het leven vinden …. Dat is misschien niet vreemd nu uit nieuw onderzoek blijkt dat mensen veel verschillende levensdomeinen onder het begrip gezondheid scharen …....