Risk

Net met mijn lief de vorige blogpost besproken. En ze had stevig commentaar. Terecht. Er mist iets in de vorige blogpost; iets dat mij glashelder voor ogen staat maar daarom in wezen onbesproken blijft. De context was en is voorzorg en de zorg voor pleegkinderen. De poging is om het voorzorgjargon toe te passen op het pleegouderschap: kwetsbaren steunen kwetsbaren en vice versa (kan dat wel?). Mijn kritiek is dat als we die kwetsbaarheid steeds herhalen naar elkaar -want proactief op zoek naar dreigingen en onzekerheden, aldus de WRR- dan wordt het een tranendal van angstige wezens die rillend tegen elkaar stáren naar elkaar én naar de buitenwereld....

Ik loop al heel lang met een idee rond dat ontstaan is naar aanleiding van een radiogesprek dat ik in 2008 had in Amsterdam. Het ging over het voorzorgbeginsel en een rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Laat ik dat idee eens proberen uit te werken. Voorzorg: bij twijfel niet doen! Of: “never try anything for the first time.” Dat is allemaal erg kort door de bocht, dus voor de volledigheid de Rio-definitie uit 1992:...

Een soort van onvrede over de argumentatie van mijn vorige blog (Waarom zijn we bang deel 4). Niet dat de punten niet deugen. Integendeel. Maar ze leveren mijns inziens maar een deel van de verklaring. Waarom zo bang voor de toekomst als we het zo goed hebben met elkaar? Dat is de paradox. Of contradictie. In de vorige blog ging het over PFAS. En ik heb iets van een verklaring gegeven voor de hype....

Het verdwijnen van de geest (mind), de ‘verdinging’ van de mens. Hans Jonas noemt dit alles de ontologie van de dood. Uitdagende kwesties die wat verdere uitleg behoeven. En niet alleen als het gaat over de veelvoorkomende angstgevoelens over van alles en nog wat in onze cultuur. Laat ik eerst dicht bij huis blijven. En dat betreft het misschien lastige begrip transcendentie. Klinkt vaag, maar dat is het allerminst. Goede onderzoekers doen verwoede pogingen de wereld steeds een beetje beter te begrijpen....

We waren gebleven bij angst. Angst voor wetenschap en technologie. Beiden zijn de drijvende krachten achter de groeiende industriële activiteiten die veel welvaart voor steeds meer mensen hebben gebracht en brengers van nieuwe dreigingen die onze toekomst en die van de planeet in gevaar kunnen brengen. Voordat ik in de veelbesproken dreigingen van wetenschap en technologie duik (althans een hele kleine selectie daarvan), is het eerst van belang de angst zelf proberen te begrijpen....

We gaan verder. Abram’s en Lot’s wegen scheiden. Mensen en vee hebben ruimte nodig en die is er te weinig voor beide families. Schaarste, daar begon het conflict mee. Oplossing: het is eenvoudiger om meer te verkrijgen als er meer te verdelen is of meer ruimte voorhanden is (voor Abram’s en Lot’s veestapels). Dit gaat natuurlijk verder dan deze twee rijke mensen die we bij naam kennen; beide heren hadden zorg te dragen voor een omvangrijke groep naasten die allemaal afhankelijk zijn van hun landbouwhuisdieren voor vlees, melk, wol, en zo verder....

Zorgen en angsten. Oude en nieuwe dreigingen. Veranderingen en stilstand. Er valt veel te zeggen over de tijd waarin we leven. We waren gebleven bij de zorgen voor morgen die ook de nodige angstgevoelens lijken op te roepen. Meer dan drie decennia geleden had de bekende Duitse socioloog Ulrich Beck het daar al over. Na de brand in reactor no. 4 van de de kerncentrale in Tsjernobyl, [schreef hij het volgende]( “Beck, U....