“… zal het verliezen. Maar wie zijn leven wil verliezen ….” Lastige tekst. Behouden en verliezen; verliezen en behouden. Als je vasthoudt raak je kwijt; als je loslaat krijg je terug. Bij het herlezen van De overschatting van de eigen verantwoordelijkheid … kwam deze tekst (Marcus 8:35) in mij op. Waarom is voor mij nu de vraag. Want: wat is nu het centrale punt dat ik probeer over te brengen in mijn blogpost over verantwoordelijkheid?...
Prolegomena. Een moeilijk en daarom leuk woord. Het betekent voorwoord, voorbericht. Waarover? Het sciëntisme. Ik heb het woord vaker gebruikt, zoals in mijn blogpost De overschatting van de eigen verantwoordelijkheid …. Scientisme is de drogreden dat wetenschap de werking en structuur van de wereld in zijn totaliteit kan doorgronden (met onzekerheidsmarges natuurlijk). We beginnen bij Dr. Strangelove. Preciezer: we gaan het hebben over de persoon waarop deze rol, geniaal gespeeld door Peter Sellers in Stanley Kubrick’s Dr....
De verloofde van mijn oudste zoon wees mij op dit boek: De Wereld Liefhebben - Over ecologische paniek en politieke ethiek van Roel Kuiper, die 12 jaar senator is geweest voor de ChristenUnie. Een pakkende titel met een wat matige omslag. Een wereldbol met handen. Niet bepaald origineel. Enfin, niet somberen maar lezen. En dan een boekbespreking schrijven. Het lezen gaat vlotjes. Goed geschreven, interessant materiaal en de theologie wordt, zo gezegd, ‘in het zonnetje’ gezet....
De antwoorden op deze vragen zijn: ja het kan, ja het mag. Maar er zit ook een duidelijk ‘nee’ besloten in deze vragen. Daar kom ik straks op terug. In deze blogpost heb ik het gehad over ‘cost-induced fatalities’, slachtoffers die vallen doordat overheidsbeleid te kostbaar wordt voor burgers om te dragen, waardoor de kans dat sommige burgers eerder overlijden toeneemt. Hoe moet je dat begrijpen? Het gaat hier dus over misplaatste overheidsuitgaven die de volksgezondheid van burgers indirect ondermijnt, in gevaar brengt....
In de laatste blogpost van de serie Waarom zijn we bang, kwamen een aantal zaken voorbij waarvan ik één thema nader wil onderzoeken: de overschatting van de eigen verantwoordelijkheid. En nee, ik probeer hier niet ergens onderuit te komen. Hoe kom ik hierop? Ik ga even terug naar een opmerking van [Thomas Nagel]( “Nagel, T. 1986. The View from Nowhere. Oxford University Press, Oxford, p. 4."): “… for objectivity is both underrated and overrated, sometimes by the same persons....
Last week, I was in the cinema with 2 solid friends, being immersed in the film 1917, IMAX-style. It is not difficult to be lyrical about Sam Mendes' film about two WWI soldiers desperately trying to relay a life-or-death message across no-man’s land to their fellow-soldiers. I will not spoil any of this film, sort of. It needs to be seen in the cinema, as it is one of the very few WWI films that actually works, including all the gruesomeness that this war brought forth....
Collega Bergkamp heeft een interview in de Telegraaf (10-01-2020)-Jurist fileert ’Messiaswaan’ opperrechters Hoge Raad in Urgenda-zaak. Er valt veel te citeren uit dit artikel maar dat zal ik niet doen; het is verplichte kost en sluit nauw aan bij de vorige blogpost. Hij valt meteen met de deur in huis: “Bergkamp ziet bij de opperrechters sporen van ’Messiaswaan’ – het idee dat zij de wereld kunnen redden. Met die politisering van het recht vallen de raadsheren volledig uit hun rol....
