De verloofde van mijn oudste zoon wees mij op dit boek: De Wereld Liefhebben - Over ecologische paniek en politieke ethiek van Roel Kuiper, die 12 jaar senator is geweest voor de ChristenUnie. Een pakkende titel met een wat matige omslag. Een wereldbol met handen. Niet bepaald origineel. Enfin, niet somberen maar lezen. En dan een boekbespreking schrijven.

De vorige blog sloot ik af met de opmerking dat bangmakerij ook leidt tot schade aan de volksgezondheid. Om dat te begrijpen moeten we beginnen aan de andere kant van het spectrum.

Een Nederlandse winkelketen roept speelgoedslijm terug vanwege een te hoge concentratie chemicaliën. Dat meldt de Volkskrant van 6 februari 2020. Het gaat onder andere over borax. En dat roept de vraag op of dit allemaal zo gevaarlijk is als ‘geadverteerd’? Daar krijg je zelden tot nooit antwoord op via de media. Angst moet aangewakkerd; dat verkoopt.

De antwoorden op deze vragen zijn: ja het kan, ja het mag. Maar er zit ook een duidelijk ‘nee’ besloten in deze vragen. Daar kom ik straks op terug.

Een leuk en puntig commentaar op de blogpost Dood door B12, of niet op LinkedIn. En die gaat als volgt:

De vorige blog was even doorbijten. Ik weet het. Niet alles is eenvoudig in het leven. Maar, het belang om te doorzien waar we dagelijks mee worden lastiggevallen is niet te onderschatten. Dus voordat je verder leest, vooral even het tweede deel van de vorige blog rustig doorlezen.

‘Grotere kans op sterfte door teveel vitamine B12’, kopte het AD van 21 januari 2020. We hebben weer een angstwinnaar. Wat is er aan de hand? Dit meldde het UMCG (Groningen) over het nieuwe onderzoek dat net is gepubliceerd:

Jawel. De Doomsday klok staat op 100 seconden voor middernacht. De rillingen lopen over de rug. De angst slaat om het hart. ‘We’re doomed.’ Geloven we dat echt? Allereerst, dit zegt de Bulletin of the Atomic Scientists:

In de laatste blogpost van de serie Waarom zijn we bang, kwamen een aantal zaken voorbij waarvan ik één thema nader wil onderzoeken: de overschatting van de eigen verantwoordelijkheid. En nee, ik probeer hier niet ergens onderuit te komen.

We gaan verder met voorzorg. De Urgenda-uitspraak van de Hoge Raad geeft genoeg aanleiding daartoe, lijkt me.