We hebben de stikstof-commissies Remkes en Hordijk achter de rug. Het lijkt vergeten in de virale orkaan die ons allemaal in het oog vasthoudt. Naast de persoonlijke storm die mijn eigen leefwereld door elkaar heeft geschud.

Mijn moeder begraven. Een dankdienst gevierd. Een in memoriam uitgesproken. Hoewel er veel werk op mij wacht (ik ben alweer ondergedompeld in het stikstof discourse), staat de tijd stil. Voor even.

Datgene wat sommigen van ons in ouderdom achterlaten, is het vermogen om werkelijk in contact te zijn met de buitenwereld. Dat onder andere schreef ik op 5 oktober.

“False is the dawn that promises anything

False is the hope and the talk of eternity and spring …

… The stars are strange and this isn’t home”

In the Den; Hum (2020)

Terug naar het verleden; voor even dan. Echte en valse profeten; echte en valse experts. Het is verleidelijk om te denken dat het, in beide tijdsgewrichten, gaat over het hebben of ontbreken van kennis en ervaring en dat daarmee het onderscheid te maken is.

Experts en punthoofden. In de vorige blogpost heb ik een begin gemaakt met een analyse van de rol van experts in onze samenleving. Ik heb hen vergeleken met de profeten uit het oude Israel.

Experts. Je zou er een punthoofd van krijgen. Waarom geven we hen zoveel credits? En waarom hebben we hun advies zó nodig, of denken we nodig te hebben? En hoeveel persoonlijke betrokkenheid hebben experts eigenlijk bij het eigen advies aan de machthebbers van deze wereld? Hoeveel macht wordt ze gegeven?

Een ‘interessante’ periode voor mij, mijn familie en mijn zussen en hun families. Mijn ouders worden oud, zoals ik eerder besprak in deze blogpost. Het wordt steeds zichtbaarder dat het geheugen hen fors in de steek laat naast alle lichamelijke ongemakken die zij moeten doorstaan.

Een leuk jaarjubileum dingetje voor deze blog: een wetenschappelijke publicatie! In dit geval heeft mijn oudste zoon, met een paar co-auteurs waaronder uw geachte blogger, een prachtig stuk werk gepubliceerd.

De samenleving transformeren, ombouwen, of preciezer, op z’n kop zetten. Klassiek de taak van samenzweerders.